நரசிம்மனின் கடைசிப் பொழுது




இரண்யனின் வயிறு கிழித்தெறிந்த இரத்தக் கறையோடு
கடற்கரையெங்கும் உலவித் திரிகிறான் நரசிம்மன்
பிடரி முழுக்க நரைத்த மயிர்
மேனியெங்கும் சுருக்கம்
முதுமையால் தடுமாறுகிறது அவன் நடை

கடலென்பது பிரபஞ்சம்
கரையென்பது குட்டித் தீவு
தனித் தீவில் ஒற்றை மிருகமாய்
பசித்தலைகிறான் நரசிம்மன்
வயிறு கிழித்துப் பசியாற
மனிதர்களில்லாத தேசமது

கடற்கரையெங்கும் யாசித்துத் திரிகிறான் நரசிம்மன்
மண் கூடுகளில் உள் நுழைந்து
தாழிட்டுக் கொள்கின்றன குட்டி நண்டுகள்

 நன்றி : உயிர் எழுத்து ஆகஸ்ட் 2008

தீர்க்கதரிசனம்

 

யாருமற்ற  இதுபோன்றதொரு இரவின் தனிமையில்
பத்து செண்டிமீட்டர் உயரமேயுள்ள
பூனைக் குட்டியொன்றைப் பரிசளித்தாய்
உன் துரோகங்களைத் தீர்க்கதரிசனம் சொல்லும்
வார்த்தைகள் ஏதுமில்லை அன்று
புகை படிந்த சாம்பல் நிறம் கொண்ட
அந்தப் பூனையின் 'மியாவ்வைத் தவிர

நான் குடிக்கும் பால் அதற்கென்றானது
என் தலையணை அது உறங்குவதற்கென்றானது
கட்டிலில் அவிழ்த்துப் போட்ட என் உடைகள்
அது மூத்திரமிடுவதற்கென்றானது
வாரத்தைகள் அற்ற என்
அறையின் தனிமையை நிறைத்த படியே
பெரும் பசியை அறிவித்துக் கொண்டிருந்தது 'மியாவ்'

பகல் பொழுதில்
கபாலத்திற்குள் ஓடி விளையாடுவதும்
படிக்கும் புத்தகத்தில் தாவிக் குதிப்பதுமென
என் காலத்தைப் புசித்துக் கொண்டிருந்தது பூனை

இன்றைய அந்தியில்
ஓரிரு முறை உன் போர்விமானம் கடந்தபின்
புகை படிந்து சாம்பல் நிறம் கொண்ட
என் தெருவின் சிதிலங்களூடே
உன் துரோகங்களைத் தீர்க்கதரிசனம் சொல்லும்
வார்த்தைகள் ஏதுமில்லை
'மியாவ்வும் கூட இல்லை

தூண்டில் காரன் கதை




ஏதும் சொல்லாமல் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது ஆறு
இணைமீனை வசியம் செய்யும்
வார்த்தைகளைச் சேகரித்தபடியே
மௌனமாய் நீந்துகிறது ஆண்மீன்

எதிர்வரும் பெண்மீன்
தான் ஆற்றை விழுங்குவது பற்றியும்
தன் வயிற்றில் பேராறு வளர்வது பற்றியும்
சொல்லியபடியே விழுங்கிவிடுகிறது ஆண்மீனை
குழந்தைமையின் குறும்புடன்
உள்வயிற்றின் பெருவெளியில்
நீந்தத் தொடங்குகிறது ஆண்மீன்

தன் துணையை விழுங்கும்
ஒவ்வொரு பெண்மீனுக்கும்
உதட்டில் ஊசி வடிவக் குழலும்
அடிவயிற்றில் ஆறு கால்களும் முளைக்க
வாடிக்கையாகி விடுகிறது
நதியின் எல்லை கடந்து பறப்பது

தக்கையாடும் தருணத்தை எதிர்நோக்கும்
தூண்டில்காரனுக்கு ஆற்று நீரில் மிச்சமிருப்பது
நீர்வெளியில் துள்ளும்
பெண்மீன் பட்டாம்பூச்சியாவது பற்றிய
கதைகள் மட்டுமே

நன்றி: உயிர் எழுத்து டிசம்பர் 2008
 

தயவு செய்து என்னைப் போகவிடு

கட்டி முடிக்கப் படாத எனது குடியிருப்பில்
உனக்கென்று ஒரு தனியறையும்
கொஞ்சம் கனவுமிருக்கிறது
தயவு செய்து என்னைப் போகவிடு

மௌனமாய் நகரும் உனது நிமிடங்களைக் கடத்துவது
எனது வார்த்தைகளுக்கு இன்னும் கைகூடவில்லை
என் கனவின் நிறம் பச்சை
உனது கனவின் நிறம் எனக்குத் தெரியாது
ஒவ்வொரு கணமும் பொய்த்துக் கொண்டிருக்கிறது புரிதல்
தயவு செய்து என்னைப் போகவிடு

இரவினைத் தின்னும் கனவொன்றில்
நீயொரு மாமிசப் பட்சியாகியிருந்தாய்
கூரையில்லாத உனதறையின் வழியே
புதர் மண்டிய ஒற்றையடிப் பாதையில் போகும்
எனது முதுகை வெறித்துக் கொண்டிருந்தாய்
உன் யோசனை விபரீதமானது
தயவு செய்து என்னைப் போகவிடு


நன்றி: புதுப்புனல் டிசம்பர் 2009

புதைவெளி





கருடன் பார்த்து வெகு காலமாகிறது
எப்பொழுதேனும் வலசை போகின்றன நாரைகள்
கம்பிக் கதவினுள் பொமரேனியன் டாபர்மேன்
பேருந்துச் சக்கரத்தில் கவனிப்பாரற்று
எஞ்சிய தெருநாய்கள்


முயலும் காட்டுப் பூனையும் பிடித்து
விற்றுப் போன பழைய குறவன்
பிச்சை எடுக்கவேனும் வந்து போகிறான்
வேட்டைக்
குறவனைப்
பிச்சைக் காரனாக்கியது
வனமற்ற வனத்துறை

அவனது ஞாபகத்தில்
எமது திணை நிலத்தின் பச்சைய
வாசனை

தை முதல் நாள்
ஊர்க்கோயிலில் பொங்கலிட
பொறுக்கிய சுள்ளிகளின்
நெருப்பில் விரிகிறது
பழைய தோப்பு


பேருந்து நெரிசலில் சிக்கிய எனது
ஞாபகத்தின் கீழடுக்கில் நசுங்கும் 
பழைய கிராமதின் நில வரைபடத்தை
இறகுகளின் நிழல் விழாத
காய்ந்த இந்த நகருக்குள்
வாழ நேர்ந்துவிட்ட உன்னிடம்
எப்படிக் கையளிப்பது மகளே


நன்றி: உயிர் எழுத்து ஏப்ரல் 2012