கட்டி முடிக்கப் படாத எனது குடியிருப்பில்
உனக்கென்று ஒரு தனியறையும்
கொஞ்சம் கனவுமிருக்கிறது
தயவு செய்து என்னைப் போகவிடு
மௌனமாய் நகரும் உனது நிமிடங்களைக் கடத்துவது
எனது வார்த்தைகளுக்கு இன்னும் கைகூடவில்லை
என் கனவின் நிறம் பச்சை
உனது கனவின் நிறம் எனக்குத் தெரியாது
ஒவ்வொரு கணமும் பொய்த்துக் கொண்டிருக்கிறது புரிதல்
தயவு செய்து என்னைப் போகவிடு
இரவினைத் தின்னும் கனவொன்றில்
நீயொரு மாமிசப் பட்சியாகியிருந்தாய்
கூரையில்லாத உனதறையின் வழியே
புதர் மண்டிய ஒற்றையடிப் பாதையில் போகும்
எனது முதுகை வெறித்துக் கொண்டிருந்தாய்
உன் யோசனை விபரீதமானது
நன்றி: புதுப்புனல்
டிசம்பர் 2009
No comments:
Post a Comment